ЖОО-да және мектептерде қазақ, орыс, ағылшын тілдерін үйретуде лингвоелтанымдық бағдарлы оқытудың маңызы

Аңдатпа

Бүгінгі кезеңде «Адамға ең бірінші білім емес, тәрбие керек. Тәрбиесіз берілген білім – адамзаттың қас жауы, ол келешекте оның өміріне қауіп әкеледі», – деген ұлағатты ойшыл Әбу Насыр әл Фараби пікірінің құндылығы артып отыр. Себебі өнегелі тәрбие – өлшеуі жоқ қазына. Хакім Абайдың  «Адамзаттың бәрін сүй, бауырым деп», Ұлт ұстазы Ахмет Байтұрсынұлының «Тіл – адамның адамдық белгісінің зоры», А.Сейдімбектің «Өзіндік қасиеттен айырылған ұлт өледі» деген асыл ойларын негізге алсақ, ана тілін, шет тілдерді үйретуде тілдің құдірет күші арқылы саналы, зерделі, парасатты ұрпақ тәрбиелеу мәселесі кезек күттірмейтін мәселелердің түп қазығы. Оған себеп: тілдің өз бойында бүкіл тарихты, төл мәдениетті, ұлттық таным мен талғамды, мінез бен көзқарасты, сана мен салтты, дәстүр мен даналықты, сенім мен нанымды сақтап, берік тұтуында. Басқаша айтқанда, әр тіл – өз ұлтының бойтұмары іспетті тұнып тұрған қасиетін белгілейтін таңбалық жүйе, халықтың дүниені түйсінуінен хабар беретін қойма, яғни ғаламның тілдік бейнесі ретінде ұлттың эстетикалық таным-талғамын, шаруашылық кәсібін, мінез-құлық, ырым-наным, салт-дәстүрін, бір сөзбен айтқанда, ұлттық рухын танытатын қазына. Осы ұлттық байлықты бүкіл адамзаттың өз ұрпағын тәрбиелеудегі, білім берудегі озық ұстанымдарымен байланыстыра отырып, әр адамның қабілетін, талантын ашу, өзіне-өзінің сенімін нығайту, өзіне-өзінің жол ашуына түрткі жасау, өзін тану, өзгені тануға мүмкіндік жасау – бүгінгі білім беру ісінің басты міндеті. Мұның өзі тілді сол халықтың дүниетанымымен, ұлт болмысымен астастыра үйретуде тіл үйренушінің тілдік-лингвистикалық, коммуникативтік және мәдениеттанымдық құзыреттері қалыптасып, дами түсетінін, рухани жан дүниесі бай тұлға қалыптастыруға негіз болатынын айқындайды.